Jill Tarter

ASTRÓNOMA

Había una vez una niña que soñaba con hacerse amiga de las estrellas. Se llamaba
Jill.
«¿Cómo podríamos estar solos en el universo si el cielo es tan inmenso?», solía
preguntarse.
No podía dejar de pensar en eso, así que cuando creció decidió examinar los
cielos en busca de vida extraterrestre. Se convirtió en astrónoma y directora del SETI,
el centro de investigación científica más importante del mundo que estudia la
posibilidad de vida en el espacio exterior.
Durante años, Jill y su equipo estudiaron cientos de sistemas estelares con ayuda
de radiotelescopios ubicados alrededor del mundo. Todas las noches buscaba señales
de civilización en planetas distantes.
Nadie sabía ni sabe aún qué clase de sistemas de comunicación podrían usar los
seres de otro planeta. Lo único que sabemos es que el universo es demasiado grande
como para que seamos sus únicos habitantes.
Jill disfrutaba en particular sus paseos nocturnos bajo el cielo estrellado.
—Me gustaba ir al cuarto de controles para iniciar mi turno a medianoche. Orión
estaba justo encima de mi cabeza, como un viejo amigo —recuerda.
Ninguna de sus investigaciones ha logrado producir evidencia científica de la
existencia de vida extraterrestre, pero Jill no pierde la esperanza.
—Nadie dice que no hay peces en el agua solo porque un vaso de agua sale vacío
—afirma.

---

ԱՍՏՂԱԳԵՏ

Մի ժամանակ կար մի աղջիկ, ով երազում ընկերանալ աստղերի հետ։ Նրա անունը Ջիլ էր։
– Ինչպե՞ս կարող ենք միայնակ լինել տիեզերքում, եթե երկինքն այդքան մեծ է – մտածում էր նա։
Չէր կարողանում դադարել մտածել դրա մասին, այդ պատճառով, երբ մեծացավ, որոշեց երկինքն ուսումնասիրել՝  փնտրելով այլմոլորակային կյանք։ Դարձավ աստղագետ ու ՍԵՏԻ-ի ղեկավար, որն աշխարհի առաջատար գիտական կենտրոնն է, որն ուսումնասիրում է տիեզերքում կյանքի առկայության հնարավորությունը։
Տարիների ընթացքում Ջիլն ու իր խումբն  աշխարհի շուրջ ուսումնասիրեցին հարյուրավոր աստղային համակարգեր ՝ ռադիո հեռադիտակների միջոցով։ Ամեն գիշեր քաղաքակրթության նշաններ էր փնտրում հեռավոր մոլորակների վրա։
Ոչ ոք  չգիտեր կամ դեռ չգիտի, թե հաղորդակցության ինչ տեսակ համակարգեր կարող են օգտագործել ուրիշ մոլորակի էակները։ Միայն գիտենք, որ տիեզերքը չափազանց մեծ է, որ միայն մենք լինենք իր բնակիչները։
Ջիլը հատկապես սիրում էր իր գիշերվա զբոսանքները աստղալից երկնքի տակ։
– Սիրում եմ գնալ կառավարման սենյակ՝ կեսգիշերյան իմ հերթափոխը սկսելու ։ – Օրիոնը իմ գլխավերևում էր, ինչպես հին ընկերը – նա հիշում է։
Հետազոտություններից ոչ մեկը այլմոլորակային կյանքի ապացույց չի գրանցել, բայց Ջիլը հույսը չի կորցնում։
– Ոչ մեկ չի ասում, որ ջրում ձկներ չկան, միայն որովհետև ջրի բաժակը դատարկ է – ասում է նա:

---